Pozycja submenu
Wczasy w Tunezji
Interior Tunezji oferuje niezwykłe widoki tym, którzy chcą zobaczyć więcej niż nadmorskie kurorty. Północna część górzystego płaskowyżu Tell obfituje w wodę; był to niegdyś ważny spichlerz rzymskiej Afryki, zaopatrujący wielkie miasta, których ruiny zdobią obecnie ten region. Największe z tych starożytnych miast to Dugga, Subajtila i Thuburbo Majus.
Głównym miastem regionu Tell jest Al-Kaf, dobra baza wypadowa, a zarazem ciekawe miejsce z rzymskimi i bizantyjskimi zabytkami. Na południowy zachód, w pobliżu granicy algierskiej znajdują się imponujące formacje górskie, z których najbardziej niezwykłą jest góra stołowa Jugurta, szczególnie ciekawa dla turystów.
W kierunku południowym Tell staje się bardziej pustynny; wypasa się tu jedynie bydło. Najdalej wysuniętym na południe miejscem do którego dotarli Rzymianie, była Kafsa; potem zaczynają się już obszary pustynne wokół rozległego słonego jeziora Szatt al-Dżarid (Wielkiego Szottu), największego spośród tego typu jezior. Na jego obrzeżach znajduje się kilka pięknych oaz, mocno kontrastujących z rozpalonymi, białymi płaszczyznami soli. Tauzar i Nefta to najbardziej znane oazy; każda z nich warta jest odwiedzenia; stanowią świetną bazę do wypadów na Saharę.
Nieco dalej na północ od Szottu grupa niewielkich oaz wokół Tamerzy tworzą jedną z najbardziej kontrastowych scenerii w całej Tunezji. Oazy te są położone w piaszczystych wąwozach, otoczonych przez góry z piaskowca; zasilają je źródła i wodospady ukryte w niezwykłych miejscach.
Aby poznać przedsmak pustyni bez trudów podróżowania po niej, należy odwiedzić Duz. W tej małej wsi-oazie umożliwia się turystom przejażdżkę wielbłądem po Saharze w bliskiej odległości od hotelu, w którym po powrocie można rozkoszować się cieniem i napojami przy basenie.
Dugga, główny zabytek Tunezji z czasów rzymskich, jest reklamowana w licznych folderach turystycznych i na plakatach. Pełna wycieczka po tym zabytkowym miejscu trwa kilka godzin. Znajduje się tam najlepiej zachowany w Tunezji rzymski teatr (wykorzystywany w sezonie letnim), wykuty w naturalnym zboczu wzgórza. Ze szczytu amfiteatru wąska ścieżka wiedzie na wzgórze w kierunku wysokich kolumn świątyni Saturna. Po zejściu do teatru warto udać się do świątyni kapitolińskiej, świątyni Merkurego, Łaźni Licyniusza, Łaźni Cyklopów i mauzoleum Ateban.
Al-Kaf jest głównym ośrodkiem regionu i najważniejszym po Kairuanie miastem w głębi kraju. Było to zawsze miasto aktywne pod względem politycznym. W czasie II wojny światowej przebywał tu rząd Tunezji przeciwny francuskiemu rządowi Vichy, później miał tu swą siedzibę rząd Wolnej Francji. Druga żona Habiba Burgiby urodziła się w Al-Kaf, więc prezydent zbudował tu pałac.
Nazwa Al-Kaf, oznaczająca po arabsku skałę, wiąże się z pięknym położeniem miasta na wysokiej skarpie z widokami na poniżej usytuowane wzgórza. Specyficzny urok nieprzystosowanego do masowej turystyki Al-Kaf polega na panującej tu atmosferze tajemniczości i niepokoju.
Głównymi atrakcjami Al-Kaf są: podwójna kasba na szczycie wzgórza oraz kilka rzymskich budowli – pozostałości z czasów Sicca Veneria, gdy w II i III w. n.e. był tu ośrodek kultu Wenus i związanej z nim prostytucji sakralnej. Budowle bizantyjskie, wznoszone od V w., są świadectwem okresu, gdy miasto było ważnym ośrodkiem klasztornym.
Źródło: Tunezja - Przewodniki Thomasa Cooka - Wiedza i Życie