Pozycja submenu
[ koniec strony ]
Tunis, stolica Tunezji, jest położony nad osłoniętą zatoką w północnej części wybrzeża, które kryje w sobie wiele niespodzianek dla odwiedzających je po raz pierwszy. Na tym głównie skalistym wybrzeżu znajdują się piękne zatoczki z piaszczystymi plażami; można do nich dotrzeć z Tabarki, nowego kurortu leżącego w pobliżu granicy z Algierią, lub z Bizerty - interesującego starego miasta. Sam Tunis jest jedną z najciekawszych stolic arabskich; widać tu francuskie wpływy w postaci szerokich bulwarów i centrów handlowych.
Stolica Tunezji, mająca już trzy tysiące lat historii, jest pomimo bezspornego arabskiego dziedzictwa nowoczesnym miastem. Liczba ludności przekracza obecnie półtora miliona, stanowiąc 1/5 ludności całego kraju. Tunis z siedzibą rządu i licznymi zakładami przemysłowymi jest głównym miastem Tunezji. Dla większości turystów, spędzających urlop w nadmorskich kurortach, Tunis jest jedynie miejscem zakupów na sukach i szybkich wizyt w Bardo oraz w Sidi Bu Said. Jednakże turyści, którzy poświęcą mu nieco więcej czasu, mogą odkryć ciekawe miejsce, zwłaszcza na obszarze starej medyny.
Turyści odwiedzają Tunis głównie ze względu na starą medynę, XVIII-wieczne, otoczone murem miasto z orientalnym bazarem – sukami w wąskich uliczkach wokół meczetu Az-Zajtuna. Największą atrakcją miasta jest Muzeum Narodowe Bardo, mieszczące się na przedmieściu Tunisu w XIX-wiecznym pałacu beja. Słynie ono z kolekcji rzymskich mozaik.
Bardo był jednym z “nowych” pałaców, zbudowanych w XVIII w. przez bejów z dynastii Husajnidów, którzy preferowali sytuowanie swych budowli poza medyną, na otaczających miasto wzgórzach, z wyjątkiem miejsca ostatniego spoczynku w Turbet al-Bej. Tunezyjskie Muzeum Narodowe Bardo jest miejscem, gdzie zgromadzono wszystkie skarby archeologiczne kraju. Turyści odwiedzają je głównie ze względu na jedną z najpiękniejszych na świecie kolekcji rzymskich mozaik.
Najstarszą częścią Tunisu jest pochodząca z IX w. medyna z meczetem Az-Zajtuna. Była ona centrum handlowo-rzemieślniczym aż do XVIII-XIX w., do czasu, gdy na przedmieściach zbudowano europejskie fabryki, które zaczęły dawać zatrudnienie poza tradycyjnym targiem. Dziś medyna jest już zabytkiem, ze swymi średniowiecznymi uliczkami w centrum nowoczesnego Tunisu. Z tego też powodu stanowi główną atrakcję turystyczną. Znajdują się tu najważniejsze zabytki, chociaż tylko trzy z nich: meczet Az-Zajtuna, muzeum Dar Ben Abd Allah i Dar Osman, mogą być odwiedzane przez cudzoziemców. Czynne meczety, madrasy i zawije pozostają zamknięte dla turystów. W medynie należy poruszać się pieszo, choć i tak zwykle kilka pojazdów przeciska się w wąskich uliczkach.
Dar Ben Abd Allah (Muzeum Sztuki i Tradycji) – Wizyta w tym usytuowanym w XVIII-wiecznych pałacowych wnętrzach muzeum będzie jedną z większych przyjemności podczas pobytu w Tunisie, zarówno ze względu na piękno samego budynku, jak i panujący wewnątrz spokój, kontrastujący z gwarem ulicznym miasta. W salach wokół dziedzińca stworzono interesującą ekspozycję modeli prezentujących tradycyjne stroje, charakterystyczne dla oficjalnych zebrań mężczyzn, przygotowań narzeczonej do ślubu, ceremonii obrzezania, jak również ubiory małych dzieci.
Dar Osman – pałac pochodzący z XVII wieku, różni się stylem od Dar Ben Abd Allah, jest mniejszy i ma ładny dziedziniec z bujną roślinnością.
Suki – Tradycyjnie najlepsze i najczystsze stoiska handlowe znajdowały się wokół meczetu, stąd też meczet Az-Zajtuna jest otoczony sukiem Al-Attarin (z perfumami) oraz sukiem tkanin z belami materiałów. W pobliżu znajduje się suk al-Blaghia, czyli targ rannych pantofli oraz suk at-Truk (Turków, którzy szyją i sprzedają tu kaftany). Suk z wyrobami ze złota jest wciąż centrum sprzedaży biżuterii, można tu zobaczyć wiele pięknie malowanych stoisk. Na suku Sekkajine znajdują się sklepy z dywanami, najpiękniejsze wyroby ze skóry - na suku ad-Dzira.
Meczet Az-Zajtuna jest duchowym centrum miasta i zarazem jedynym meczetem w Tunisie otwartym dla nie-muzułmanów. Został zbudowany w IX w. Nazwa Az-Zajjtuna (oznaczająca drzewo oliwne), pochodzi od rosnącego tu niegdyś drzewa, pod którym zwykł modlić się założyciel meczetu. Sala modlitw i dziedziniec z podcieniami pochodzą z IX w., podczas gdy minaret zbudowano dopiero w 1894 r. W meczecie panuje niezmiennie atmosfera ciszy i spokoju, kontrastująca ze zgiełkiem suków za jego murami.
Okolice Tunisu
Nieco dalej, wśród bogatych willi na przedmieściach, znajdują się pozostałości Kartaginy – historycznego punickiego miasta, obok zaś leży Sidi Bu Said - miasteczko uważane za najpiękniejsze w Tunezji. W głębi lądu, w żyznej dolinie rzeki Madżardy można napotkać intrygujące ruiny z czasów rzymskich, zwłaszcza podziemne wille w Bulla Regia.
Kartagina, jedno z najsłynniejszych, najbardziej romantycznych miejsc starożytności, jest obecnie spokojnym przedmieściem Tunisu. Sława Kartaginy niestety dawno już przeminęła, jej świetność jako ośrodka władzy afrykańskiego państwa Fenicjan oraz cesarstwa rzymskiego w Afryce Północnej przypominają teraz rozrzucone ruiny.
Sidi Bu Said - Jest to bez wątpienia najładniejsza miejscowość w Tunezji, ze swymi nieskazitelnie białymi domami, ozdobionymi jasnoniebieskimi drzwiami i okiennicami oraz kratami z kutego żelaza. Jej sława została ugruntowana w 1914 r., kiedy przebywało tu trzech młodych malarzy: Paul Klee, August Macke i Louis Millet, którzy namalowali serię obrazów przedstawiających sceny z miasteczka. Niemalże obowiązkiem turystów jest usiąść w sławnej Café des Nattes i popijając miętową herbatę, obserwować spacerowiczów.
[ koniec strony ]
Północna Tunezja
Krajobrazy północnej Tunezji są bliższe widokom południowej Europy. Zielone wzgórza doliny Madżardy były niegdyś wielkim spichlerzem Rzymu. Przypominają o tym wykopaliska w Bulla Regia, Chemtou i Utyce. Koloniści francuscy poznali się na urodzajności tej ziemi i wykorzystali ją do intensywnej produkcji rolnej. Po odzyskaniu niepodległości Tunezyjczycy założyli tu swoje wsie z domami o czerwonych dachach i białych ścianach, które łącznie z drewnianymi stodołami i stadami bydła, pasącego się na zielonych zboczach doliny Madżardy, tworzą niemal alpejski krajobraz. Obfite opady w dolinie i okolicznych górach występują głównie od października do marca, zimą szczyty gór są pokryte śniegiem.
Na północ od rzeki Madżardy, równolegle do wybrzeża biegnie łańcuch wapiennych gór, pokrytych częściowo lasem dębowym. W środku takiego lasu, na południe od Tabarki położone jest miasto Ajn Draham, znane z organizowanych tu polowań na dziki. Widoczny jest spory kontrast pomiędzy zamieszkującą górskie obszary tubylczą ludnością berberyjską z jej tradycyjnym stylem życia a zamożniejszymi mieszkańcami miast doliny.
Wybrzeże morskie jest głównie skaliste, lecz są tu również wspaniałe piaszczyste plaże: Sidi Ali al-Mekki i Raf Raf w pobliżu Ghar al-Melh, plaża Zouiraa koło Tabarki oraz Ras Engelah niedaleko Bizerty.
Północne wybrzeże Tunezji jest nazywane Koralowym Wybrzeżem, choć rafy koralowe znajdują się jedynie w pobliżu Bizerty i Tabarki.
Bizerta (Banzart), największe obok Tunisu miasto na północnym wybrzeżu, to atrakcyjny kurort z hotelami otaczającymi drogę nadmorską i górującymi nad wydmami piaszczystymi plażami. Był to główny port od czasów fenickich. Obecnie największą atrakcją miasta jest stary port (Vieux Port), otoczony wąskimi uliczkami arabskiej medyny, z krytym targiem i średniowiecznymi umocnieniami.
Tabarka, leżąca niedaleko granicy algierskie,j przypomina otoczone wzgórzami francuskie miasta Morza Śródziemnego, ze schludnymi domkami o czerwonych dachach, położonymi wzdłuż alei wysadzanych drzewami. Piaszczyste plaże ciągną się na wschód od miasta, a na zachodzie znajdują się małe, skaliste zatoczki. Głównym zabytkiem miasta jest piękna twierdza genueńska na wzgórzu, połączona groblą z lądem.
Tabarka jest stolicą korali; na głównej ulicy znajduje się wiele sklepów z koralową biżuterią. Już w starożytności koral był wykorzystywany do wyrobu luksusowej biżuterii i sprzedawany do Europy. Obecnie jest pod ochroną, nurkowanie w celu wydobycia go wymaga specjalnego rządowego zezwolenia.
Tabarka jest najlepszym w Tunezji miejscem do nurkowania i penetracji przybrzeżnych raf koralowych. Wspanaiłe miejsca na nurkowanie znajdują się w Narodowym Parku Morskim wysp Zembra. Turyści znajdą tam ofety baz organizujących głębokie nurkowanie. Popularne są polowania z kuszą oraz podwodna fotografia. Odbywają się tu regularne krajowe i międzynarodowe zawody sportowe w głębokim nurkowaniu. Dla nienurkujących turystów polecane są wycieczki łodziami. Z Tabarki są organizowane wyprawy na skaliste wyspy La Galite, położone 35 km od przylądka Serrat. Tylko jedna z wysp jest zamieszkana, tubylcy utrzymują się z połowu langust i wyrobu wina. Pobliska wyspa Galitou jest kolonią zagrożonego gatunku fok, żyjącego jedynie w Morzu Śródziemnym, głównie na wybrzeżu greckim i tureckim. Są tu wspaniałe warunki do nurkowania i obserwacji ryb, a obszar wokół wyspy znany jest z dużej ilości homarów.
Rybołówstwo pozostaje jednym z głównych zajęć mieszkańców wybrzeża; praktykuje się tu różne sposoby połowu ryb. W nocy łowi się sardynki, sardele, makrele i tuńczyki; łodzie wypływają z Bizerty, Kelibii, Susy, Al-Mahdii i Dżardżisu. Białe ryby łowi się w pobliżu wybrzeża, podczas gdy czerwone cefale, skorupiaki, rekinki psie i płaszczki odławia się trawlerami na otwartym morzu. Ponadto w zatoce Kabis odbywają się połowy gąbek.
Źródło: Tunezja - Przewodniki Thomasa Cooka - Wiedza i Życie