Pozycja submenu
Wyspa Wielkanocna to wyspa wulkaniczna położona w centrum Oceanu Spokojnego. Oddalona o 3 600 km od wybrzeży Ameryki Południowej i o 4000 km od Thaiti stanowi najdalej wysuniętą na wschód częśc Polinezji i Oceanii. Krajobraz tworzy kilka stożków wulkanicznych, osiągających wysokość do 601 m n.p.m. i opadających ku morzu przeważnie w postaci wysokich klifów.
Pierwsi osadnicy nazwali wyspę "Te Pito O Te Henua" (Pępek Świata). Admirał Roggeveen, który przybył na wyspę w Niedzielę Wielkanocną 1722 r., nazwał ją Wyspą Wielkanocną. W obecnych czasach ziemia, jej mieszkańcy i ich język są zwane jako Rapa Nui. Jest jednym z najbardziej unikatowych miejsc na Ziemi, zawierające muzeum na otwartej przestrzeni, przyciągające turystów z całego świata.Tamtejsi ludzie są bardzo przyjaźni, a krajobraz zachwycający.
Miejsce to znane jest przede wszystkim z ponad 600 kamiennych posągów, zwanych moai stawianych na kamiennych platformach ahu. Większość z nich została wykuta w czarnym bazalcie kamiennymi narzędziami. Ich średnia wysokość to 4 m, waga - 14 ton. Największe zagęszczenie moai znajdziemy na południowo-wschodnim wybrzeżu. Przeznaczenie tych obiektów nie jest dotychczas znane. Powstało na ten temat wiele teorii, mówiących o posągach jako wyobrażeniu bóstw, czy przodków. Nie wiadomo też jak przemieszczano ciężkie bloki kamienia. Prawdopodobnie używano do tego drewnianych płóz. Polinezjaniści zgodnie przyjmują, że budowa posągów została przerwana nagle w 1680 r. Powodem było prawdopodobnie przeludnienie wyspy, klęska głodu i wybuch walk międzyplemiennych.
Oprócz kamiennych posągów, tradycja materialna Wyspy Wielkanocnej obejmuje rzeźby w drewnie: Aku Aku (posągi przodków), postaci kobiece, wiosła, łowcę ptaków i inne. Większość znalezionych oryginalnych rzeźb znajduje się w muzeach na całym świecie, na wyspie natomiast wykonuje się repliki tych rzeźb.
Wyspa Wielkanocna została ogłoszona jako Park Narodowy i jednocześnie narodowy pomnik historii w 1935 roku. Powierzchnia parku wynosi 6 666 hektarów. Wpisana została na listę Światowego Dziedzictwa Kultury w 1996 roku. Inne atrakcje Wyspy Wielkanocnej: Rano Raraku - krater, na którego stokach rzeźbiono moai. Anakena - jedna z dwóch plaż na wyspie, otoczona palmami. Orongo - wioska przeznaczona dla celów rytualnych, centrum kultu "człowieka-ptaka".
Wyspa Wielkanocna to wyspa wulkaniczna położona w centrum Oceanu Spokojnego. Oddalona o 3 600 km od wybrzeży Ameryki Południowej i o 4000 km od Thaiti stanowi najdalej wysuniętą na wschód częśc Polinezji i Oceanii. Krajobraz tworzy kilka stożków wulkanicznych, osiągających wysokość do 601 m n.p.m. i opadających ku morzu przeważnie w postaci wysokich klifów.
Pierwsi osadnicy nazwali wyspę "Te Pito O Te Henua" (Pępek Świata). Admirał Roggeveen, który przybył na wyspę w Niedzielę Wielkanocną 1722 r., nazwał ją Wyspą Wielkanocną. W obecnych czasach ziemia, jej mieszkańcy i ich język są zwane jako Rapa Nui. Jest jednym z najbardziej unikatowych miejsc na Ziemi, zawierające muzeum na otwartej przestrzeni, przyciągające turystów z całego świata.Tamtejsi ludzie są bardzo przyjaźni, a krajobraz zachwycający.
Miejsce to znane jest przede wszystkim z ponad 600 kamiennych posągów, zwanych moai stawianych na kamiennych platformach ahu. Większość z nich została wykuta w czarnym bazalcie kamiennymi narzędziami. Ich średnia wysokość to 4 m, waga - 14 ton. Największe zagęszczenie moai znajdziemy na południowo-wschodnim wybrzeżu. Przeznaczenie tych obiektów nie jest dotychczas znane. Powstało na ten temat wiele teorii, mówiących o posągach jako wyobrażeniu bóstw, czy przodków. Nie wiadomo też jak przemieszczano ciężkie bloki kamienia. Prawdopodobnie używano do tego drewnianych płóz. Polinezjaniści zgodnie przyjmują, że budowa posągów została przerwana nagle w 1680 r. Powodem było prawdopodobnie przeludnienie wyspy, klęska głodu i wybuch walk międzyplemiennych.
Oprócz kamiennych posągów, tradycja materialna Wyspy Wielkanocnej obejmuje rzeźby w drewnie: Aku Aku (posągi przodków), postaci kobiece, wiosła, łowcę ptaków i inne. Większość znalezionych oryginalnych rzeźb znajduje się w muzeach na całym świecie, na wyspie natomiast wykonuje się repliki tych rzeźb.
Wyspa Wielkanocna została ogłoszona jako Park Narodowy i jednocześnie narodowy pomnik historii w 1935 roku. Powierzchnia parku wynosi 6 666 hektarów. Wpisana została na listę Światowego Dziedzictwa Kultury w 1996 roku. Inne atrakcje Wyspy Wielkanocnej: Rano Raraku - krater, na którego stokach rzeźbiono moai. Anakena - jedna z dwóch plaż na wyspie, otoczona palmami. Orongo - wioska przeznaczona dla celów rytualnych, centrum kultu "człowieka-ptaka".